Η γυναικεία μορφή στους περισσότερους υπερρεαλιστές καλλιτέχνες λειτουργεί ως «μυθικό σύμβολο ενός ανήσυχου, συναρπαστικού αλλά και συχνά «διάστροφου» ή σκανδαλώδους ερωτισμού, που λειτουργεί σαν καταλύτης των κοινωνικών συμβάσεων και της αστικής υποκριτικής ευπρέπειας»…
Τόσο στην ποίηση όσο και στη ζωγραφική του υπερρεαλισμού η γυναίκα, είτε μέσα από τις συμβατικές της απεικονίσεις είτε μέσα από τις υβριδικές της μεταμορφώσεις, εμφανίζεται ως παρουσία πολύμορφη, πρωτεϊκή, αινιγματική, μυστηριώδης, γοητευτική, αισθησιακή έως και άκρως ερωτική, καθώς ενσαρκώνει με τον πλέον ανατρεπτικό τρόπο το απόλυτο ερωτικό ιδεώδες, συνυφασμένο με την ίδια την ποιητική διαδικασία και τέχνη. Ο A. Breton στον «Τρελό έρωτα», μιλώντας για τη φυσική ταραχή που νιώθει μπροστά σ᾽ ένα έργο τέχνης («σαν μια ριπή ανέμου στους κροτάφους, που έχει τη δύναμη να φέρνει μαζί της μια πραγματική ανατριχίλα»), ομολογεί ότι ποτέ δεν μπόρεσε να μην αποκαταστήσει μια σχέση ανάμεσα σ᾽ αυτήν την αίσθηση και στην ερωτική και να μην ανακαλύψει μεταξύ τους παρά μόνο διαφορές βαθμού.
Πατήστε πάνω στις εικόνες για να μεταφερθείτε στις ιστοσελίδες των σχολείων μας.
[supsystic-gallery id=’1′]
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
ΟΜΙΛΙΑ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ Ομιλία Έκθεση ζωγραφικής
Ζωγραφίζοντας 22-5-2017 Βιβλιοθήκη
ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΔΕΝΤΡΟΦΥΤΕΥΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
