Η φιλία

Σε όλη τη διαδρομή από την παιδικότητα μέχρι την ενηλικίωση, ερχόμαστε αντιμέτωποι με κοινωνικές αντιλήψεις και πιστεύω, τα οποία εμφυτεύονται μέσα μας και υπάρχουν στη σκέψη μας χωρίς εμείς οι ίδιοι να τα έχουμε επεξεργαστεί και αξιολογήσει ως προς το περιεχόμενο και την ακρίβεια.

Ανέκαθεν ακούγαμε μία φράση τύπου «ο αληθινός φίλος φαίνεται στη δύσκολη στιγμή» ή «μόνο η δυσκολία αποκαλύπτει τον αληθινό φίλο». Έχουμε αναρωτηθεί όμως αν τελικά μόνο η δύσκολη στιγμή αποκαλύπτει τις πραγματικές φιλίες μας; Ή μήπως και η χαρά είναι απαραίτητη για να μας δείξει ότι ο άλλος μας αγαπάει αληθινά;

Είναι γεγονός πως και στη δύσκολη στιγμή αυτός που μας αγαπάει, δε μας εγκαταλείπει και μας απλώνει το χέρι. Όμως, η χαρά μας αποδεικνύει ποιοι άνθρωποι πρέπει να υπάρχουν στη ζωή μας. Ο λόγος; Γιατί στη χαρά οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να έρθουν αντιμέτωποι με το αίσθημα του φθόνου, της ζήλειας και ενδόμυχα να μην επιθυμούν εσύ να έχεις τόσο πολλά, ενώ εκείνοι στερούνται ή βρίσκονται σε δυσκολότερη κατάσταση.

Αυτός που μας αγαπάει πραγματικά και σέβεται τη φιλία μας, χαίρεται την επιτυχία και τη χαρά μας και δεν επιτρέπει σε εφήμερα και βλαπτικά συναισθήματα, όπως ο φθόνος και η ζήλια να τον κατευθύνουν. Για παράδειγμα, ας σκεφτούμε δύο φίλους που εργάζονται και οι δύο σε μία εταιρεία. Ο ένας από δική του απροσεξία καταλήγει να χάσει τη δουλειά του, ενώ ο δεύτερος έχει μία αξιόλογη πορεία και τελικά παίρνει προαγωγή.

Πώς μπορεί να αισθάνεται το πρώτο άτομο; Θα χαρεί πραγματικά για την επιτυχία του φίλου του ή μέσα του θα κυριευθεί από αισθήματα ζήλιας και φθόνου; Οι καλοί φίλοι φαίνονται στη χαρά, γιατί τότε χαιρόμαστε για εκείνον που βρίσκεται σε μία κατάσταση ανώτερη από εμάς, χωρίς να επιθυμούμε το κακό του ή να σχεδιάζουμε τρόπους για να του τα στερήσουμε με δόλο. Άρα συμπεραίνουμε πως και η χαρά και η λύπη είναι και οι δύο αξιόπιστοι τρόποι για να διαπιστώσουμε πως οι φίλοι μας αγαπούν πραγματικά.